Tutaj jest to sformułowane w sposób, który nie budzi wątpliwości:
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. z dnia 15 czerwca 2002 r.) Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 5, poz. 42, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1190, Nr 115, poz. 1229, Nr 129, poz. 1439 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje:
Rozdział 5
Wymagania przeciwpożarowe dla elementów wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego
§ 258. 1. W strefach pożarowych ZL I, ZL II, ZL III i ZL V stosowanie do wykończenia wnętrz
materiałów i wyrobów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu termicznego są bardzo toksyczne lub
intensywnie dymiące, jest zabronione.
1a. W przypadku stosowania materiałów wykończeniowych luźno zwisających, w szczególności w
kurtynach, zasłonach, draperiach, kotarach oraz żaluzjach, za łatwo zapalne uważa się materiały, których
właściwości określone w badaniach zgodnych z Polskimi Normami odnoszącymi się do zapalności i
rozprzestrzeniania płomienia przez wyroby włókiennicze nie spełniają co najmniej jednego z kryteriów:
1) ti ≥ 4 σ,
2) ts ≤ 30 σ,
3) nie następuje przepalenie trzeciej nitki,
4) nie występują płonące krople.
2. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie materiałów i wyrobów
budowlanych łatwo zapalnych jest zabronione.[/b]
Czy taki zapis wystarczy, żeby uznać zaistniałą sytuację jako zagrazającą zyciu i zdrowiu ludzi? Do tego dochodzi aspekt niewykazania materiału w dokumentacji projektowej i dzienniku budowy.