"Wszystkie typowe paliwa spalają się w taki sposób, że w trakcie pożaru szerokość warstwy przegrzanej wzrasta, zwiększając możliwość zaistnienia wielu zjawisk. Wskutek takiego przebiegu zjawiska w warunkach pożarowych, ze zbiorników np. produktów naftowych może nastąpić zjawisko wykipienia cieczy (stopniowego zwiększania objętości cieczy i przelewania się jej przez krawędzie zbiornika) lub wyrzutu cieczy na zewnątrz zbiornika.
Zjawisko kipienia jest prawdopodobne w przypadku cieczy o dużej lepkości, zawierającej zemulgowane nierozpuszczalne substancje o niskiej temperaturze wrzenia. Najczęściej substancją tą jest woda, której obecność w produktach ropopochodnych jest związana z procesem wydobywania ropy naftowej. Zawartość wody w ropie w zależności od jej pochodzenia i wydobycia waha się od 0,03 % do ok. 1%. W czasie magazynowania i początkowym okresie spalania woda jest mniej lub bardziej równomiernie rozłożona, w masie cieczy. W wyniku zmniejszenia lepkości górnej warstwy cieczy na wskutek ogrzewania się, zawieszone krople wody stopniowo opadają, zatrzymuje się w głębszych warstwach cieczy o stosunkowo dużej lepkości. Jednocześnie krople wody nagrzewają się i gdy osiągają określoną temperaturę wówczas wyparowują. Wytwarzająca się para wodna powoduje spienienie cieczy, która przelewa się przez krawędź zbiornika. Najczęściej kipi ropa naftowa i mazut, a więc produkty o stosunkowo dużej lepkości umożliwiającej zatrzymanie zawieszonych w nich kropel wody. Stwierdzono, że zależnie od spalającego się produktu istnieje dolna granica wilgotności, poniżej której wykipienie i wyrzut nie jest możliwy (poniżej 0,1 % wody). Gdy zawartość wody jest większa niż 20 % powstająca emulsja nie pali się.
Jeśli kropelki wody utworzą na dnie zbiornika z cieczą palną warstwę wody (tzw. „poduszkę wodną”), wtedy po osiągnięciu przez warstwę przegrzaną temperatury ponad 100 ° C, woda przemienia się gwałtownie w parę. Wskutek ogromnego wzrostu objętości powstałej pary w stosunku do objętości wody, z której ona powstała, następuje wyrzucenie całej zawartości cieczy palnej istniejącej w zbiorniku i w konsekwencji rozprzestrzenianie się pożaru na znacznie większą powierzchnię.
Charakterystycznymi oznakami początku procesu wyrzutu jest wibracja ścianek zbiornika, wzmaganie szumu wrzącej cieczy i wzrostu płomieni. Wykipienie następuje na ogół znacznie szybciej od wyrzutu cieczy ze zbiornika, a czas początku wykipienia zależy przede wszystkim od rodzaju cieczy i ilości wody w niej zawartej.
Gdy spalaniu ulegają rozpuszczalne w wodzie ciecze polarne, wówczas zjawisko wykipienia i wyrzutu nie ma miejsca. Ciecze te mogą jednak stwarzać inne, niemniej także poważne zagrożenie."
