Znalazłem coś w Lex-ie, ślę na PW.
Sajmonowski
EDIT coś opornie idzie, więc może tak:
Dz.U.1961.38.196
1962.09.01 zm. Dz.U.1962.46.225 § 1
1962.10.18 zm. Dz.U.1962.46.225 § 1
1963.02.18 zm. Dz.U.1963.6.37 § 1
1964.07.14 zm. Dz.U.1964.26.173 § 1
1965.07.09 zm. Dz.U.1965.28.185 § 1
ROZPORZĄDZENIE PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BUDOWNICTWA, URBANISTYKI I ARCHITEKTURY z dnia 21 lipca 1961 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego. (Dz. U. z dnia 12 sierpnia 1961 r.)
Na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46) zarządza się, co następuje:
PRZEPISY WSTĘPNE
§ 1. Rozporządzenie określa podstawowe warunki techniczne, którym powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego ze względu na bezpieczeństwo dla ludzi i mienia, potrzeby użytkowe i kulturalne oraz ekonomikę budowy i użytkowania.
§ 2. 1. (1) Ilekroć w rozporządzeniu została wymieniona ilość kondygnacji, należy rozumieć przez to kondygnacje nadziemne bez piwnic, suteren i poddaszy - niezależnie od sposobu ich użytkowania. Pomieszczenia związane z produkcją przemysłową lub z produkcją artykułów spożywczych oraz pomieszczenia magazynowe - poprzedzielane ażurowymi stropami albo stropami posiadającymi otwory dla urządzeń technologicznych (z wyjątkiem otworów na dźwigi i na komunikację wewnętrzną) funkcjonalnie ze sobą powiązanych - uważać należy za pomieszczenia jednokondygnacyjne.
2. Sutereną w rozumieniu rozporządzenia jest każde pomieszczenie użytkowe, w którym poziom podłogi ze wszystkich stron znajduje się poniżej powierzchni przyległego terenu na głębokości nie większej niż 0,90 m.
3. Przez wysokość budynku należy rozumieć wysokość od poziomu terenu do wierzchu stropu lub stropodachu nad najwyższą kondygnacją użytkową, łącznie z ociepleniem lub pokryciem dachu. Przy spadkach terenu należy przyjmować średnią arytmetyczną wysokości, mierzonych w narożach.
4. Przez wymiar w świetle należy rozumieć wymiar zawarty między zewnętrznymi powierzchniami wykończonych elementów budowlanych łącznie z ewentualną osłoną w postaci np. tynków, okładzin, ościeżnic itp.
5. Pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi w rozumieniu rozporządzenia są: izby mieszkalne, pomieszczenia do pracy i wypoczynku oraz pomieszczenia służące celom zdrowotnym, socjalnym, kulturalnym, rozrywkowym, naukowym, wychowawczym, sportowym, komunikacyjnym i kultu religijnego.
6. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 5, dzielą się na:
1) pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, złożone z czterech grup:
pierwszej - obejmującej izby mieszkalne oraz pokoje hotelowe jedno- i dwuosobowe,
drugiej - obejmującej pomieszczenia do pracy i wypoczynku, w których pracują lub przebywają najwyżej 4 osoby oraz w których wykonywane prace lub czynności nie powodują wydzielania do powietrza w pomieszczeniu szkodliwych gazów, pyłów, wyziewów, wilgoci, dźwięków, drgań albo powstawania szkodliwych temperatur,
trzeciej - obejmującej wszelkie pomieszczenia, nie objęte grupą pierwszą i drugą, z wyjątkiem pomieszczeń przemysłowych,
czwartej - obejmującej pomieszczenia przemysłowe,
2) pomieszczenia przeznaczone na czasowy pobyt ludzi, tj. pomieszczenia, w których te same osoby w ciągu doby lub w ciągu jednej zmiany pracy przebywają nieprzerwanie najwyżej cztery godziny.
7. Jeżeli łączny czas przebywania ludzi w pomieszczeniu jest krótszy niż 2 godziny w ciągu jednej zmiany pracy lub w ciągu doby, a wykonywane tam czynności mają charakter pracy dorywczej bądź też praca polega na krótkim, okresowym obsługiwaniu urządzeń lub tylko na utrzymywaniu porządku i czystości - to pomieszczenia takiego nie uważa się za pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi.
8. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "pomieszczeniach przemysłowych", należy przez to rozumieć pomieszczenia w przemysłowych zakładach pracy, przeznaczone na stały pobyt ludzi, celem wykonywania czynności związanych z produkcją albo ze śledzeniem lub badaniem procesów produkcyjnych.
9. Przez pojęcie drogi ewakuacyjnej należy rozumieć: schody, pochylnie, drabiny ewakuacyjne, halle, korytarze, galerie i przejazdy, które stanowią najkrótsze dla celów ewakuacyjnych połączenie pomieszczeń z terenem i przestrzenią otwartą. Wewnętrznych schodów i pochylni w mieszkaniach dwukondygnacyjnych nie należy uważać za drogę ewakuacyjną.
10. (2) Za ciecze łatwo zapalne należy uważać w rozumieniu rozporządzenia wszelkie ciecze mające temperaturę zapłonu poniżej 21°C, stanowiące I klasę niebezpieczeństwa pożarowego, ciecze mające temperaturę zapłonu w granicach od 21°C do 50°C, stanowiące II klasę niebezpieczeństwa pożarowego, oraz ciecze mające temperaturę zapłonu w granicach od 51°C do 100°C, stanowiące III klasę niebezpieczeństwa pożarowego.
11. (3) Przez obciążenie ogniowe pomieszczenia należy rozumieć ilość jednostek cieplnych, przypadającą na 1 m2 powierzchni podłogi, jaka może być wytworzona przy spalaniu palnych niekonstrukcyjnych elementów budowlanych oraz różnorodnych materiałów, wytwarzanych, przerabianych lub składowanych albo stanowiących urządzenie wnętrza danego pomieszczenia.
§ 3. 1. (4) Ustanawia się podział materiałów i elementów budowlanych zależnie od ich wrażliwości ogniowej na: niepalne (np. z kamienia, ceramiki, betonu, stali itp.), trudnopalne (np. z płyt wiórkowo-cementowych, trzcinowo-gipsowych itp.) oraz - palne (np. z drewna, torfu, korka, słomy, trzciny itp.).
2. Ustanawia się podział elementów budowlanych na 5 klas zależnie od odporności tych elementów na działanie ognia i wysokich temperatur, a mianowicie na:
klasę A - o odporności ogniowej co najmniej 4 godziny,
klasę B - o odporności ogniowej co najmniej 2 godziny,
klasę C - o odporności ogniowej co najmniej 1 godziny,
klasę D - o odporności ogniowej co najmniej 0,5 godziny,
klasę E - o odporności ogniowej co najmniej 0,25 godziny.
3. Wrażliwość ogniową poszczególnych materiałów i elementów budowlanych oraz odporność ogniową poszczególnych elementów budowlanych określają normy państwowe.
4. (5) Do czasu ustanowienia Polskich Norm, ustalających odporność ogniową poszczególnych elementów budowlanych, należy określać tę odporność według przepisów wydanych na podstawie art. 9 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46), a w stosunku do elementów budowlanych nie ujętych tymi przepisami lub wykonanych w inny sposób - na podstawie atestów instytutów naukowo-badawczych bądź zakładów naukowych.
CZĘŚĆ I.
WARUNKI OGÓLNE, JAKIM POWINNY ODPOWIADAĆ OBIEKTY BUDOWLANE
Rozdział 1.
Przepisy ogólne.
...
*************************************************
Czy o to chodziło? pzdr
