Problem praktycznie już nie istnieje, chociaż jeszce nie do końca. Konserwacji pewnych gaśnic - ze względu na przestarzałą konstrukcję, skomplikowany sposób użycia, przeterminowane i nie produkowanie środków gaśniczych, brak oryginalnych części zamiennych itp. - nie powinno się wykonywać.
Przykładami takich gaśnic są:
– gaśnice pianowe z pianą chemiczną,
– gaśnice ze zbiornikami nitowanymi lub z tworzyw sztucznych,
– gaśnice wymagające przy ich uruchamianiu odwrócenia do góry dnem,
– gaśnice wymagające przy ich uruchamianiu odwrócenia do góry dnem lub odwrócenia do góry dnem i uderzenia o podłogę
– gaśnice, których konserwacja nie może być zakończona z uwagi na brak części zamiennych lub środków gaśniczych.
Pomimo takich jasnych kryteriów i stanowiska Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej opartego na opinii CNBOP, że za podręczny sprzęt gaśniczy uważa się wyłącznie gaśnice spełniające wymagania Polskich Norm będących odpowiednikiem europejskich (EN), w ochronie przeciwpożarowej spotykamy nadal gaśnice na pianę chemiczną GWP-9Y
i gaśnice śniegowe „zmodernizowane”. Ani jedna, ani druga gaśnica takich norm nie spełnia. Ponadto przypominam, że wymian zaworu pokrętnego na zawór dźwigniowy oraz prądownicy WG pn-83/m-51077 (starego typu) na prądownicę zgodną z PN-92/M51079 należy uznać za produkcję podlegającą ocenie zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych, dnia 22 kwietnia 1992 roku w sprawie wydawania atestów użytkowania wyrobów służących do ochrony przeciwpożarowej. Termin ważności świadectwa wydanego na gaśnicę GS-5x, której konstrukcja oparta jest na butli o pojemności 8 dm3 (masa do 23 kg) jest terminem, po którym modernizacja gaśnic przez właściciela atestu (lub firny upoważnianej) nie może być wykonywana. Ostatni atest wygasł w 1998 roku. Od tego czasu nie powinno się wykonywać modernizacji gaśnic śniegowych.
